دلم را به حراج گذاشته ام
اما...
چه کسی حاضر می شود
این دل شکسته را بخرد؟
چه کسی حاضر است
محبتش را
برای این دل دسته دوم
خرج کند؟
کسی پیدا می شود
آیا؟

shamim

آینه
در نگاهم فرونشین
و ببین جای خالی
هستی ام را
که چه بی رحم
تنهایم گذاشت
در شبهای بی ستاره
بی امید
بی صداقت...
دوستش داشتم
به صداقت قاصدک های بی پرواز
ولی هیچ گاه نفهمید
صداقت آبی رنگِ
امواج خروشان عشق را
که از میان صخره های سنگیِ قلبم
نامش را فریاد می زد

shamim

یه میز چوبی بینمون فاصله انداخته
نگاه کن
قلب من روی میزه
جلوی پاهات
ولی تو قلبتو گم کردی...... (برو به ادامه مطبل)

shamim
 

شب را تا صبح گشتم
میان نامه هایم
از دل تنگم
برای دل سنگت
نامه پر بود از درد
قصه های پر سوز دلتنگی
شب تا صبح فکر کردم
که چرا هیچ وقت
هیچکس
برای من نمی نویسد
مگر نگفتی دل تنگم هستی؟
پس چرا...؟
چرا نامه آخر
پر بود از سرما؟
چرا تهی بود
از احساسی که
قصه اش را از برایم
تعریف کرده بودی؟

shamim

اگر میتوانستم فراموشت میکردم اما....

تو در آبی آسمان به من لبخند زدی

تو در خوش آوازترین ترنم آبی آب به قلبم پا گذاشتی

تو در قشنگترین لبخند کودکانه به چشمم نشستی

تو را با نوای قلبم پذیرفتم با آهنگ گوشنواز عشق

تو مرا با مهر خواندی و من....

به مهمانی سفره ی محبتت آمدم

اگر میشد از یادت میبردم اما...

تو را با جوهر خونم در پنهانی ترین زوایای قلبم با سوزن تیز صبر حکاکی کرده ام

چگونه میشود نقشی را که حک کرده ای پاک کردو از بین برد

من هرگز نمیتوانم و واقعیت این است که چنین چیزی را نمیخواهم

من به تو می اندیشم و تو را با هر آنچه که وجود دارد میپذیرم

مگر عشق، جز این است...

و نمیدانم سرنوشت چه بازی با من میکند

و من برای تو مثل آب روان رودخانه زلالم

باورم کن و با من مثل من باش             دوستت دارم بهترینم

ماه من غصه نخور
چاله های پر ز ابهام دلت
پر می شوند با جمله ای از جانبش
آری ای محبوب من
آن جمله شاید که کم است
اما پر از داد و غم است
شایدم زینت عشق است
ولی ما بی خبریم از سوزَش
آری آن جمله چنان است و پر از درد دل است
«دوستت دارم»

 shamim

احساساتم را تنها در قالب کلمات ابراز می کنم تا مبادا نگاهمان در هم افتد و تو خجالت زده شوی

shamim

در پیچش تسبیح غزل گویان عشق
دیدم پرپر شدی
دیدم مُهره عشقت که فتاد
بر لب تسبیح دعا
دیدم ذکر خدا را که
برای دل خسته به لب آوردی همی
گوش دادم به صدای ذکرت
که به لب، آوردی
نام الله که با مُهره ی تو
بوسه زد بر لب تسبیح خدا
آری
مُهره دل که به نامت افتاد
ذکر الله به دلت آتش زد
درک کردی با تمام هستی
عشق را احساس را
 

shamim

می خواهم بگویم دوستت دارم
در وقت اضافه
می خواهم عقربه های ساعت
از حرکت بایستد
می خواهم تمنای دو دست سردت
بی حاصل نماند و بگویم دوستت دارم
آیا مجالی برایم می ماند ؟؟
اگر این وقت اضافه هم روزی به پایان رسید چه؟
آن وقت تو هیچگاه نمی فهمی که دوستت داشتم...

shamim