باز هم روزگار
کمر همت
بسته تا
من از پا
در آرد
چه خوش باور
منی که
_نیم من_ نیستم
چه باورها
سراغم می گرفت
دست رد به سینه ی
زندگی کوبیدم
هزاران بار
اما چه سود؟
از سرم دست بی نوازش
برنمی آرد
تمام دردم
در کلمه ای خلاصه ست
اما گفتنش چه سود
روزگار دردم
بی درمان می داند
shamim
نظرات شما عزیزان:
|